သစၥာမရွိသည္႔ေခတ္

ပိေတာက္ကယ္ေရႊဥ
ပင္ယံထက္မွာ ပြင္႔ၾက၏
တန္ခူးလမွာ ပြင္႔သည္႔ပန္း........။

ပုထုဇဥ္လူသားေတြမွာ
တစ္သက္မွာ တစ္ေယာက္
တစ္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ကယ္လို႔
မာေက်ာတဲ႔သီအိုရီနဲ႕ ပြင္႔ခဲ႔၏.......။

ပိေတာက္ကယ္ေရႊဥ
အသစ္ဆန္းၿပီး
၀ါဆိုလမွာလည္း ပြင္႔ၾက၏.......။

ပုထုဇဥ္လူသားေတြမွာ
ေဖာ္ျမဴလာသစ္သံုးၿပီး
တစ္သက္မွာ တစ္ေယာက္လြဲလွ်င္
တစ္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ေျပာင္းကယ္လို႔
နိယာမသစ္ကို ေတြ႔ခဲ႔လို႔
မာေက်ာတဲ႔သီအိုရီ ေပ်ာက္ခဲ႔၏.........။

ယေန႔ေခတ္ ယေန႔ခါမွာ
ပိေတာက္သည္ သစၥာမရွိ
လူသားလည္း ဂတိမတည္ခဲ႔တာဟာ
လူကပဲ စခဲ႔သည္လား...........။
ပိေတာက္ကပဲ စခဲ႔သည္လား...........။

ျပယုဂ္

ခ်စ္သူ.......
မခံုမမင္ မယံုခ်င္ေသာ္
ပံုျပင္တစ္ခု ဆိုပါေတာ႔။

ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္း ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္
စိမ္႔စမ္းေရၾကည္ ေခြရစ္လွည္လွ်က္
ျမညွာယွက္၍ ခ်ိဳျမြတ္သီးႏွံ
ေပါျပည္႔လွ်ံသည္႔ ေတာယံေတာအုပ္ရွိသတဲ႔.......။

သည္တစ္ဖက္ကမ္း ေခ်ာင္းရိုးတန္းမွ
ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊား လူတိုင္းသြားရန္
တံတားႏွစ္ခု ရွိတယ္ထား။

တံတားတစ္ခု ထုထည္ခိုင္ခံ႔
ၾကံ႕ၾကံ႕မားမတ္ သစ္၀ါးညွပ္၍
သပ္ရပ္တည္ရွိေနပါ၏။
က်န္တံတားက ၀ါးတိုင္ယိမ္းႏြဲ႕
ယိုင္ယဲ႔ယဲ႔နဲ႕ ေလသြဲ႕တိုင္းခါ
ေလလာတိုင္းလႈပ္ ျပဳတ္က်မလား
ၿပိဳမလားနဲ႕ ေခ်ာက္ခ်ားရင္တုန္စရာေပါ႔.......။

လူအမ်ားက ျမသားစိမ္းစို
ေတာအုပ္ကိုသြား သစ္တံတားမွ
ေက်ာ္လႊားေနၾက စိတ္ခ်ရ၏...။
ဘာမွခတ္ပံုမေပၚ တံတားအိုမွျဖတ္ေက်ာ္ရလွ်င္
ေခ်ာ္က်နိဳင္ေပ စိတ္မေအးပါ
သြားလိုရာကို ဘယ္မွာလြယ္လြယ္ေရာက္မွာလဲ.....။

ကဲ.... ကဲ..... ခ်စ္သူ
လူတိုင္းမသြား စိတ္ေခ်ာက္ျခားသည္႔
တံတားအိုမွ ျဖတ္ေက်ာ္ၾကရန္
ဆႏၵလည္းရွိ သတိလည္းဖက္
ယံုၾကည္ခ်က္ၿမဲ စိတ္ေအးေအးနဲ႕
မင္းလည္း သြား၀ံ႔ပါ႔မလား.........။

မခံုမမင္ မယံုခ်င္မင္း
ပံုျပင္ပဲထား မင္းစဥ္းစား
တံတားအိုက ကိုယ္႔ဘ၀၏
ျပယုဂ္တစ္စ ဆိုပါေတာ႔..........။

ေမွ်ာ္လင္႔သစ္ပင္

သူနမ္းလွ်င္ ပန္းပြင္႔ျဖစ္
သူပစ္ေတာ႔ ၀ါရြက္ေၾကြ...။
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းဆိုတဲ႔ အပင္ေအာက္
ခင္ေလွ်ာက္ရင္း ျမင္ေစ...။
ပန္းမပြင္႔တဲ႔ အခန္းဆက္ေႏြ
အလြမ္းရြက္ေတြ ေၾကြေနရဲ႕...။

အပင္ရင္းမွာေတာ႔
ခင္နင္းလွ်င္ ရြက္ေၾကြေပ်ာက္
ခင္ေလွ်ာက္မွ ရြက္ေၾကြစင္
ရက္ရွည္ပင္ မညႈိးေျခာက္ေသးပါဘူး
မိုးေပါက္ကေလးလို ခင္သာနမ္းလွ်င္
ပန္းပြင္႔ေ၀... မတဲ႔။

ရင္ထဲ...ႏြယ္

အစိမ္းခက္ေပမယ့္
စိမ္းရက္ဖုိ႔ေတာ့လုိျပီကြယ္...
တစ္မွ်င္ျပတ္လွ်င္လည္း
ႏွစ္ပင္ပတ္ကာ ႏွစ္ဆတိုးတာက
အခ်စ္ၾကိဳးဆုိတဲ့ ရင္ထဲ ႏြယ္...
မေတြ႔ မေတြးေပမယ့္
မေမ့ေသးေအာင္ ေျခရာေဟာင္းေတြက
ေ၀ဒနာေဟာင္း အသစ္တြယ္
ခ်စ္တယ္ဆုိတာက တစ္သက္လံုး
တမင္လြမ္းစရာ
ရွင္ခန္းျဖတ္ အပူမွ်သူလို႔
ယူဆကာ တစ္သက္နာၾကည္းပါေတာ့
ဆက္စရာခရီးဆုိတာ တစ္ေယာက္တစ္လမ္းေပမုိ႔
တစ္ေယာက္ပန္းလွ်င္ တစ္ေယာက္ကူ
တစ္ေယာက္ပူေတာ့ တစ္ေယာက္မွ်
ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀
ႏွစ္ကုိုယ့္တစ္စိတ္အေတြးေတြလည္း
ဟုိ...အတိတ္အေ၀းမွာ အသာခ်န္ေတာ့
ၾကမၼာတစ္ခန္းရပ္က
(တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ) လြမ္းဇာတ္နဲ႔ဆံုး...

ဗူးသီးမွအရီးလာမေတာ္နဲ႔

အေမဆုိတာ

အေမဆိုတာ
သဘာ၀ကလက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့
အုိေအစစ္ေလးတစ္ခုပါ
သဲကႏ ၱာရထဲမွာ အိုေအစစ္ဟာ
ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ေအာင္တန္ဖိုးျမင့္သလုိ
ဘ၀ကႏ ၱာရထဲမွာလည္း
အေမဟာဘာနဲ႔မွႏွဳိင္းလုိ့မရေအာင္
တန္ဖိုးျမင့္ပါတယ္

ေမေမ

သားသမီးေတြဘယ္ေလာက္ဆုိးဆုိး
အျပံဳးမပ်က္ဆံုးမတတ္တဲ့အေမ
သားသမီးေတြပူစာသမွ်ကို
လိုတာရေအာင္ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တဲ့အေမ
တစ္ခုခုအတြက္ဆုိ
သားသမီးအတြက္ပဲ
အျမဲတမ္းထည့္တြက္ခဲ့တဲ့အေမ
သားသမီးေတြပညာတတ္ျဖစ္ဖုိ့အတြက္
ရိွတာေလးနဲ့ေက်ာင္းအပ္ေပးခဲ့တဲ့အေမ
သားသမီးေတြေရွ႔ေရးအတြက္
ရတက္မေအးခဲ့တဲ့အေမ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါပဲ
ထာ၀ရေပးဆက္ခဲ့တဲ့အေမ
သားအေ၀းကိုထြက္ခြာသြားေတာ့လည္း
ျပံဳးျပစြာႏွဳတ္ဆက္လက္ျပလုိ့က်န္ခဲ့တဲ့အေမ
အဲဒီေန႔ကသားအေမ့ကိုကန္ေတာ့ျပန္ေတာ့
အေမမ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတယ္
အေမ့ရင္ထဲမွာငိုေနတယ္ေလ
ဒါေပမဲ့ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
အျပံဳးမပ်က္ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေပးခဲ့တဲ့အေမ
အေမ့ကိုသားလည္းသတိရေနပါတယ္အေမ
အေမဟာကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့မီးအိမ္ရွင္ေပါ့
အေမ့ကိုသားအျမဲတမ္းဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္အေမ
ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့အေမမ်က္နွာ
အျမဲတမ္းျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...