
ခ်စ္သူ.......
မခံုမမင္ မယံုခ်င္ေသာ္
ပံုျပင္တစ္ခု ဆိုပါေတာ႔။
ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္း ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္
စိမ္႔စမ္းေရၾကည္ ေခြရစ္လွည္လွ်က္
ျမညွာယွက္၍ ခ်ိဳျမြတ္သီးႏွံ
ေပါျပည္႔လွ်ံသည္႔ ေတာယံေတာအုပ္ရွိသတဲ႔.......။
သည္တစ္ဖက္ကမ္း ေခ်ာင္းရိုးတန္းမွ
ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊား လူတိုင္းသြားရန္
တံတားႏွစ္ခု ရွိတယ္ထား။
တံတားတစ္ခု ထုထည္ခိုင္ခံ႔
ၾကံ႕ၾကံ႕မားမတ္ သစ္၀ါးညွပ္၍
သပ္ရပ္တည္ရွိေနပါ၏။
က်န္တံတားက ၀ါးတိုင္ယိမ္းႏြဲ႕
ယိုင္ယဲ႔ယဲ႔နဲ႕ ေလသြဲ႕တိုင္းခါ
ေလလာတိုင္းလႈပ္ ျပဳတ္က်မလား
ၿပိဳမလားနဲ႕ ေခ်ာက္ခ်ားရင္တုန္စရာေပါ႔.......။
လူအမ်ားက ျမသားစိမ္းစို
ေတာအုပ္ကိုသြား သစ္တံတားမွ
ေက်ာ္လႊားေနၾက စိတ္ခ်ရ၏...။
ဘာမွခတ္ပံုမေပၚ တံတားအိုမွျဖတ္ေက်ာ္ရလွ်င္
ေခ်ာ္က်နိဳင္ေပ စိတ္မေအးပါ
သြားလိုရာကို ဘယ္မွာလြယ္လြယ္ေရာက္မွာလဲ.....။
ကဲ.... ကဲ..... ခ်စ္သူ
လူတိုင္းမသြား စိတ္ေခ်ာက္ျခားသည္႔
တံတားအိုမွ ျဖတ္ေက်ာ္ၾကရန္
ဆႏၵလည္းရွိ သတိလည္းဖက္
ယံုၾကည္ခ်က္ၿမဲ စိတ္ေအးေအးနဲ႕
မင္းလည္း သြား၀ံ႔ပါ႔မလား.........။
မခံုမမင္ မယံုခ်င္မင္း
ပံုျပင္ပဲထား မင္းစဥ္းစား
တံတားအိုက ကိုယ္႔ဘ၀၏
ျပယုဂ္တစ္စ ဆိုပါေတာ႔..........။
No comments:
Post a Comment